Interview met Yvonne van Ieperen

Net terug van een indrukwekkende reis uit Lourdes, ze ging erheen als toerist en kwam als pelgrim terug, zitten we met Yvonne voor een interview, naar aanleiding van het ‘Ankertje van Verdienste’ dat zij heeft gekregen, bij elkaar.

Eerste vraag: hoe belangrijk is vrijwilligerswerk?

Antwoord: heel belangrijk, want anders zouden veel verenigingen, stichtingen en activiteiten niet door kunnen gaan. Ik krijg er zelf ook veel energie van.

Op 10-jarige leeftijd kreeg Yvonne een collectebus in haar hand geduwd met het verzoek te gaan collecteren voor het Rode Kruis. De moeder van Yvonne, mevrouw Van der Voort, coördineerde de collecte. Daarna volgden nog vele goede doelen, nu nog collectante en secretaris bij de Nulandse ‘Goede Doelen week’.

Als jong meisje was ze lid van het KMG (Katholieke Meisjes Gilde), toen ze 16 jaar was, werd ze er leidster.

De moeder van Yvonne ging in het Groot Ziekengasthuis patiënten in rolstoelen en bedden naar de kapel brengen voor de dienst en daarna weer terugbrengen naar de afdeling. Na verloop van tijd ging Yvonne met haar mee en nu doet ze dat nog steeds.

Ook bij de EHBO is ze nog steeds actief, haar eerste ervaring deed ze op bij de korfbalclub. Sinds 1992 is ze ook bestuurslid.

De schoonvader van Yvonne heeft de ziekenactie opgericht, deze bestaat dit jaar 50 jaar, ook daar is ze actief op de rommelmarkt.

Op de Buurtbus rijden vindt ze ook erg leuk, ze houdt namelijk van autorijden en het liefst zou ze een vrachtwagen willen besturen. Ze heeft de buurtbus in 1983 mee opgericht, bestuurslid geworden, 15 jaar gereden, daarna gestopt omdat het te druk was met haar baan, nu met pensioen is ze invalster.

Ook in de kerk is ze actief als lector, koster en in de parochieraad. Ook in Lourdes werd door de pastor een beroep op haar gedaan om een lezing te verzorgen tijdens de Nederlandse dienst. Ze praat ook mee over de toekomst van de kerk en zolang er een parochie is, kan men op haar rekenen. De kerk moet niet terug naar de vijftiger jaren, maar moet in de gemeenschap van nu staan en niet in het verleden.

Yvonne heeft van jongs af aan al ‘juffrouw’ willen worden. Is op 17-jarige leeftijd naar de Pedagogische Academie gegaan en daarna les gaan geven op een basisschool in Sint-Michielsgestel, ze heeft daar ruim 44 jaar gewerkt tot aan haar pensionering. Ze heeft er onlangs officieel afscheid genomen in het bijzijn van haar familie, collega’s, oud-collega’s en oud-leerlingen.

Yvonne vindt bijna alles leuk als het maar met mensen te maken heeft. Contact met mensen geeft haar de drive. Ze vindt het lastig om nee te zeggen en ook afscheid nemen van mensen, waar ze lang mee heeft samengewerkt, vindt ze lastig. Ook om mensen tegen het hoofd te stoten.

Politiek is niet aan haar besteed, daar duurt het veel te lang voordat er een beslissing is genomen en men tot actie overgaat. Ze houdt van korte termijn acties.

Uit al haar vrijwilligerswerk zijn vele vriendschappen ontstaan, b.v. EHBO, voormalige dansclub, onderwijs, ziekenhuis enz.

Haar man John steunt haar volledig bij al het werk dat ze doet en op de achtergrond helpt hij ook mee o.a. bij de goede doelenweek. Yvonne benadrukt nog eens, dat ze zonder hem om op terug te vallen, dit al die jaren niet had kunnen doen.

Verder hoopt ze dat bij iedere vereniging meer mensen zich betrokken voelen om in het bestuur zitting te nemen en zo een stukje gemeenschappelijke verantwoording te dragen. Zonder bestuursleden om te coördineren, kan een vereniging niet blijven bestaan.

Wat de toekomst ook brengen mag, Yvonne hoopt samen met John in Nuland te kunnen blijven wonen en zich altijd op enige wijze in te zetten voor de gemeenschap.

Haar wens is: eeuwig jong te blijven om nog van alles te kunnen ondernemen!!